Muaji Muharrem është muaji I parë I vitit të ri hënor, ai gjithashtu është një nga katër muajt e shenjtë, ashtu sikurse ka thënë Allahu në Kur’an : Vërtet, numri I muajve tek Allahu është dymbëdhjetë, sipas Librit të Allahut, që prej ditës që krijoi qiejt dhe tokën. Katër prej tyre janë të shenjtë, sipas besimit të drejtë. Prandaj, mos I bëni vetes dëm, duke I shkelur këto muaj!

Së pari:

Shumë njerëz kanë devijuar në kuptimin e vërtetë të agjërimit, dhe e kanë shndërruar atë, në sezon llojshmërishë ushqimesh, pijesh dhe ëmbëlsirash, si dhe duke gdhirë natën përpara kanaleve televizive. Përgatiten për këtë shumë kohë përpara muajit të ramazanit. Të frikësuar se mos t'i shpëtojë ndonjë ushqim ose frikësohen se mos rritet çmimi i tyre. Ky grup njerëzish përgatitet duke blerë ushqime dhe pije, si dhe duke kërkuar në listën e televizorit se çfarë do të ndjekin dhe çfarë do të lejnë, duke mos kuptuar ashtu siç duhet realitetin e agjërimit në muajin e Ramazanit. E zhveshën agjërimin e tyre nga devotshmëria dhe e lanë atë për barqet dhe sytë e tyre.

Falënderimi i takon Atij që u premtoi durimtarëve shpërblim pa llogari dhe i përgëzoi falënderuesit e begative të Tij me shtim dhe iu kërcënua jobesimtarëve me dënim. Dëshmoj se nuk i takon adhurimi askujt me të drejtë përveç se Allahut dhe se Muhamedi është rob dhe i dërguar i Tij, i cili më së miri e falënderoi Zotin e tij dhe bëri durim në ligjet e Allahut pa asnjë ankim. Paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të, mbi familjen e tij, mbi shokët e tij dhe mbi të gjithë ata që pasuan me të mira deri Ditën e Kiametit.

O ju njerëz frikojuni Allahut dhe dijeni se nuk ka njeri vetëm se jeta e tij është e rrethakuar me vështirësi apo me rehati. Robi në të dy gjendjet është i detyruar me detyra që duhet t’i realizon me qëllim që të plotësohet besimi i tij. Në gjendje vështirësie është i detyruar që të jetë me durimtarët, të cilët kur i godet ndonjë fatkeqësi thonë: “Të Allahut jemi dhe tek Allahu është kthimi jonë”. Allahu është Krijuesi i robit dhe Sunduesi i tij dhe Ai që ia përcakton jetën e tij dhe me të vepron çka të donë, kurse njeriu është rob i Allahut, atij i takon që t’i nënshtrohet Zotit të tij, mos të irritohet nga caktimi i Tij dhe ta din se kthimi është vetëm se tek Ai dhe nuk mundet të ik askush nga Ai. Kush goditet me një sprovë e fatkeqësi dhe dëshiron t’ia lehtëson vetvetes mundimet le ta rikujton shpërblimin e durimit dhe fjalën e të Dërguarit të Tij, alejhi salatu ue selam, i cili tha: “Nuk goditet besimtari me ndonjë vuajtje, shqetësim, sëmundje dhe pikëllim, derisa edhe ndonjë brengë e brengosë e që Allahu me të mos t’ia shlyejë mëkatet”.

Festa e vitit të ri nuk është as festë krishtere. Ajo burimin e ka tek paganët, para se evropa të bëhej e krishtere. Me përqafimin që evropa ja bëri krishterimit e futi edhe këtë festë në fenë krishtere që pastaj u bë pjesë e kësaj feje. Kështu së paku në thonë enciklopediat e vendeve evropiane.

Myslimani nuk beson në legjenda e aq më pak ndodhë që festat e tij të lidhen me besëtytni të ndryshme, sikur që ndodhë me festat e jobesimtarëve. Islami përveç që kompletoi jetën e myslimanit në çdo aspekt, i tregoi myslimanit edhe për festat që i ka në fenë e tij.

Festat të cilat i ka bërë Allahu për këtë ummet janë dy. I Dërguari i Allahut duke ju ndaluar ensarve që të festojnë festën e tyre të cilët e festonin në injorancën e tyre tha: “ Allahu juve ju ka zëvendësuar me dy festa më të mira se kjo, kurban bajrami dhe fiter bajrami.